(snel)dichter - docent - inspirator: workshops, wrap-ups, woordkunst

voorbeeldgedichten

Om je een impressie te geven van de gedichten van
de Man met de Pen
staan hieronder twee wrap-up-gedichten* in opdracht,
twee snelverzen en drie gepubliceerde gedichten:

(*een wrap-up-gedicht wordt ter plekke geschreven en
vat de sfeer én inhoud van een evenement/bijeenkomst samen)

Tip: kijk vooral ook bij video’s en foto’s om een indruk te krijgen van mijn voordracht en poëtische stijl.


Zorg en/of welzijn
(geschreven en voorgedragen tijdens het HOZO-mini-symposium)

Laten we eens negatief beginnen.
Synisch, kritisch, sikkeneurig,
’t is allemaal niet zo fleurig
als hier (op de muur) het lijkt.
We zijn de hoop soms even kwijt;
geen geld, geen toekomst, reddingsboei,
de grijsgekuifde massa,
ze broeit, ze groeit en groeit…

De zorg is een overlopende emmer,
we kunnen niet meer hozen,
we moeten iets doen aan de kraan,
we moeten naar de kern
van de problemen gaan.
HOW komen we weer tot een WOW?

Gelukkig zijn er slimme ideeën
voor zorgzame en samen zorgende mensen.
Gelukkig hebben we elkaar nog.
Gelukkig hebben we de zorg nog.
Of nee, de zorg is niet de juiste term,
maar wat moet het dan wel zijn…
het dan wel zijn…
dan wel zijn…
welzijn,

maar goed, de oplossing is niet zo simpel.
Het is niet: “meneer, mevrouw Groot
er is voldoende plek, geen nood,
kom maar hier wonen, kom hier fijn landen,
er is plek zat, voldoende handen.”

De oplossing zit in ’t pro-actieve,
in vóórdat ons de toekomst het gaat leren
bijvoorbeeld de huisvestiging hérfaciliteren
of zorgzame buurten écht organiseren,
Want welzijn gaat over zin- en ómgeving,
om meedoen, fysiek en sociaal,
om als je oud wordt andersmaal
iets blijvends initiëren
om samen en actief wellicht,
om duurzaam, inclusief wellicht
het tij te kunnen keren.

Mooi hoe hier een passie leeft
voor bouw en een nieuwe blik
op het sociale netwerk.
Al is de toekomst nog vrij ver
die toekomst heet ‘community care’
zelfstandig wonen met welzijn verweven
geboren vanuit “Let us live! Laat ons leven!”

Voldoende grote thema’s dus:
politiek, uitgaven, problemen,
maar laten we positief afsluiten,
laten we met passie afsluiten,
want om met Marcel te spreken:
“het gaat vaak over van alles, behalve over degene
waar het over gaat.”
om mensen, om meneer/mevrouw Groot
om mensen met naast dementie
nog honderden dimenties
met passie, hobby’s, liefde, vreugd,
met muziek, kunst, glimlach, jeugd.
Laten we die passie heel houden.
Laten we die passie vooral
in beeld houden

en dat vergt tijd,
geduld, vertragen,
dat vraagt stil zijn,
luisteren, vragen,
dat vraagt passie en een hart
al is een mens nog zo verward.
Dat vraagt, laten we wel zijn,
zorg.

 

de Man met de Pen ©


Dagboek van een leek
(geschreven en voorgedragen tijdens de Collectiedag van het Kunstmuseum Den Haag)

Vanochtend werd ik wakker en ik dacht:
vandaag kom ik erachter wat er achter alles
schuilgaat
zoals er onder de bovenste laag van een schilderij
een ander schilderij een schuilplaats vindt
vandaag zie ik de karakters achter de kunst
de koppies achter de collectie

Bij binnenkomst is er de rust
de ruimte en de Stijl
de regelmaat van de tegels slaat
een blauwdruk in mijn ziel
de gangen vormen een puntig labyrint
glazen deuren leiden links, rechts én rechtdoor
naar roemruchte ruimtes
alsof je haaks en hoekig voort blijft gaan
ín een werk van Mondriaan

En alles lijkt hier groot en groots:
de klank van Doedes hakken in een lege zaal
de stenen beelden, zwart en zwaar,
de namen van de kunstenaars
maar ook groots is het subtiele plezier
de twinkelingen in de blikken van de mensen hier
en uit de chaos rond
het koffieautomaat
kruipt plots één vlijmscherp team
dat op de foto staat
zo vlot komt er soms gezamenlijkheid los
noem het een teamgeest
stilaan worden rechte lijnen rond
zoals je de flanken van een viool
langs de brandende bolling van een buigijzer trekt
en er langzaamaan vorm komt
de geboorte van een melodie

maar tegelijkertijd draait alles om het kleinste
het grootse schuilt in de details
de baleinen langs de zijden van een snijwerk
want iedereen hier
slaat aan op het verfijnde
de biesjes in die jurk bij ons bekend
zijn dat niet de biesjes als op die modeprent?
men weegt hier de “misschiens” en “naar verluiden”
om jaar en herkomst goed te kunnen duiden

Er moet hier iets nieuwsgierigs in je wonen
een hang naar het onbekende
een wetensdrift die meester van je wordt
er is aan dat soort mensen een vreselijk tekort
jullie zijn wellicht zelf een uitheemse diersoort
de vreemde eenden in de bijt
het slangenleer tussen de plastic souvenirs
appendix A: de zeer bedreigde diersoort
oftewel de conservator – restaurator – stagiair
met een gigantisch hart voor kunst
voor collectie en creatie
die óók het nut inziet van onderhoud – ontzameling
en standplaatsregistratie

Vanochtend werd ik wakker en ik dacht:
vandaag kom ik erachter wat er achter alles
schuilgaat
vandaag heb ik de bouwers van het museum ontmoet
de Hendrik Jacobsen, de Romboutsen en de Verbeeken,
uit fijnjarig hout gesneden
twee maal per jaar op klank gebracht
met de huidenlijm van de collectiedag

Ik ving vandaag een glimpje op
een blik in de keuken – een fladder – een flard
maar als een fraai team uit diep duister bestaat
dan zijn jullie
meesterlijk zwart

 

de Man met de Pen ©


Snelvers* voor Ebru
(in opdracht van de NS op Utrecht CS)

Docent, weldoener, coach
en met de jeugd te praten
zijn prachtige manieren
om iets na te laten,

want dat is jouw ambitie;
om nooit echt te verdwijnen.
Om altijd na te galmen,
als echo’s in ravijnen.

de Man met de Pen ©


Snelvers* voor Miriam
(in opdracht van de NS op Utrecht CS)

Grote woorden
beginnen vaak klein
een kus bij een boom
een zomerdag aan een rivier
de spreeuwen die uit vliegen gaan
geritsel van wat riet
en dat er dan ineens
iets gigantisch groots gebeurt
iets ongelooflijk overrompelends
zoals voor altijd samen
avonden spenderen
voor altijd dichtbij
naast elkaar in slaap vallen
zelfs in het diepste zwijgen
verbonden

de Man met de Pen ©

*Snelverzen zijn on the spot geschreven
na een kort gesprek
met een
(voor mij tot dan toe onbekend) persoon.


Hogere wiskunde
(gepubliceerd in de bundel En dat was kennis, zeg je dan –
misschien wel de beste nieuwe wetenschapspoëzie
)

Ik heb slechts voor de wetenschap geleefd
en ben verdwaald in machten en quotiënten.
Ik smachtte naar meetkundige segmenten
en was er zelfs in dromen mee verkleefd.

Bij dag en nacht heb ik steeds nagestreefd
de zin te vinden in de exponenten.
Ik heb slechts voor de wetenschap geleefd
en ben verdwaald in machten en quotiënten.

Nu weet ik niet exact meer wat het geeft.
Sinds mijn pensioen ontwikkel ik talenten
voor zon en wind, het deinen van de lente,
voor driften waar geen cijfer vat op heeft.
Ik heb slechts voor de wetenschap geleefd.

 

de Man met de Pen ©


fantoompijn
(gepubliceerd in tijdschrift De Kampioen, december 2018)

ik dacht altijd dat al dat blik
voor dwazen in garages was
die bij hoofdlamplicht
met de wielen op de brug
of een soort skateboard in de rug
moeren aandraaien
lagers vervangen
nagels met nog dagen zwart erachter

ik dacht dat je weten moest
van grille en naaf
V-snaar
distributieriem
de smoortap van de verstuiver
ik dacht dat een eigenhandig vastgelaste
band met het chassis
de brandstof van die liefde was

maar ook in mij
nu mijn doodgewone woonmobiel
een gapende krater in het straatbeeld heeft geslagen
nooit raakte ik haar filters aan
de aanblik van het motorblok
is me als de krik zo vreemd
ik vulde slechts de vloeistof bij
en laafde me vakantie na vakantie
aan het zoemen van de raderen
het waaien van de dagen door omlaaggedraaide ramen
het gonzen van het rubber op de straten

ook in mij
woedt een onverwacht gemis
een naar haar interieur geurende fantoompijn
een mantra aan gedachten waarin lege wegen wachten
en al houd ik het wel droog
zal alles straks zijn gang weer gaan
er zal altijd een deel van mij
uit roest bestaan

 

de Man met de Pen ©


Poëzie
(gepubliceerd in de bundel 11 zelfportretten, mei 2018)

dit is mijn vrijplaats
mijn schreeuwen in een lege stad
hier rag ik regels op papier
kaal en koud taal die ruikt naar splinterhout dat van je hakbijl spat
grillig in een klad gevat
tuig van de griffel
raak en bout en ruig en rauw
fluimen flarden natte inkt
zin die nog naar inval stinkt
vuil van ritme
klam van klank
vuig van schrale scheppingsdrang
woord dat van geboorte slijmt
schimmig grif
en ongerijmd
pengekras als schuurmachine
beitel
slijptol
terpentine

dit is mijn in strofen gedropen gezicht
dit is hoe ik mijn leegte
dicht

 

de Man met de Pen ©


 

© 2024

Thema door Anders Norén